ELKEDAGSCHRIJVEN

#2

 

we drijven en we drijven en we drijven en we drijven

ooit zullen we verdrinken maar nu drijven we nog en je fluistert

en je fluistert:

 

hoe zonder longen ook de wind ademloos is, de vogels verdwalen en de vissen verdrinken, hoe de honger van de zee nooit gestild kan worden en wij in plakkerige badpakken ronddrijven zonder zwem-bandjes omdat ook wij hongerig zijn

 

hoe kussen zonder lippen, hoe omarmen zonder armen, vasthouden om nooit meer los te laten, hoe de warmte en hoe de liefde en hoe ook de zee omarmen kan en liefhebben

 

verdrinken is makkelijk, fluister je

verdrinken heeft niets te maken met de zee en haar honger, verdrinken is je overgeven aan je eigen honger en je ogen sluiten en niet meer denken enkel nog zijn, verdrinken doe je zonder longen en zonder armen, verdrinken kunnen wij ook zonder zee